ย้อนอดีตไปเมื่อเดือนมีนาคม ๒๕๕๒ หกปีที่แล้ว เพียงสองสัปดาห์แรกของเดือน “โลกหนังสือ” ใบนี้ต้องบันทึกไว้ในจิตและวิญญานว่า เป็นเดือนแห่งความสูญเสีย เดือนแห่งความอาลัย สองนักเขียนไทยที่ควรได้รับการจารึกและยกย่องเชิดชูไว้ในระดับโลก
บ้านผมมีแมวชาวบ้านมาอยู่ให้เลี้ยงถึงสองตัว ตัวแรกมาอยู่ร่วมสามปีเห็นจะได้ เราเรียกมันว่า “การ์ฟิลด์” เพราะหน้าตามันเหมือนกับแมวเปอร์เซียในหนังการ์ตูน ผมก็จำไม่ได้ชัดว่า มันเข้ามายึดสนามรอบๆ บ้านตั้งแต่วันไหน
เพราะในยุคนี้ สมัยนี้...ผู้ชายมีภรรยา 2 คน หรือ 3 คนเยอะแยะไป...แม้แต่ผู้หญิง...ยังมีสามี 2 คนได้เลย...และสามีทั้ง 2 คน ก็ยังรับรู้ด้วย...แถมบ่อยครั้ง สามีทั้ง 2 ยังร่วมแจมภรรยาคนเดียวของเขาในเวลาเดียวกัน...
“...ผัวหนู...ทะเลาะกับหนู...เพราะหนูจับได้...ผัวหนูไปมีผัวใหม่...” ตลก...นะคะ... ตลก...ขำไม่ออก... เพราะ...มันเป็นเรื่องจริง... เรื่องจริง...ในชีวิตบัดซบของหนู... บัดซบที่สุด! ...ฟังนะคะ...
ตอนนั้น...ดิฉันเป็นข้าราชการผู้น้อย และผลัดถิ่นมา จึงต้องหา “เกาะ” กำบังตัวเอง ให้พ้นจากการถูกข่มเหง รังแก ทั้งในระบบและนอกระบบ เมื่ออดีตสามีมาจีบดิฉัน และเขารักดิฉันจริง ถึงขั้นสู่ขอกับผู้ปกครองดิฉัน...ดิฉันก็ต้องรีบคว้าแขนเกาะไว้...แม้ว่าขณะนั้น
คนกรุงเทพ...ต้องรู้จัก...สี่แยกปทุมวัน...หรือบางทีก็เรียก...4 แยก สระปทุม เพราะอยู่ใกล้ “วังสระปทุม” ผมเป็นเด็กแถวนั้นพอดี...จึงจำอดีตได้แม่น ตรงที่เป็นที่ตั้งของ...ตึกศูนย์การค้า มาบุญครอง...แต่โบราณการเป็นที่ตั้งของ “โรงพักปทุมวัน”
แผ่นหลังบรรทุกเป้ ไหล่เรียวเล็กบรรทุกกล้อง ทอดน่องท่องไพรไปตามเส้นทางรกชัฏ เป็นเส้นทางเลียบเลาะธารน้ำตกกับไหล่เขา จากจุดแรกถึงลานสนระยะทางราว 6.5 กิโลเมตร ไม่มีทางอื่นให้เลือกนอกจากทางเดินบนทางดิน
ขณะชาวบ้านส่วนหนึ่งในจังหวัดน่าน เดินขบวนประท้วงเรื่องคัดค้านการสร้างมัสยิดของคนไทยมุสลิม ผมกับพรรคพวกเดินชมวัดอยู่ในเมืองลำปาง ซึ่งนักท่องเที่ยวชาวไทยคงทราบกันดีว่าเมืองรถม้าแห่งนี้มีวัดมากมายที่น่าสนใจทั้งในแง่พุทธศาสนา สถาปัตยกรรมและงานพุทธศิลป์อื่นๆ เช่นวัดศรีชุม วัดศรีรองเมือง วัดสวนดอก วัดเฉลิมพระเกียรติ ฯลฯ . โดยเฉพาะวัดปงสนุกนั้นล่าสุดได้รับคัดเลือกจาก 45 โครงการ ใน 13 ประเทศ ให้ได้รับรางวัล Award of Merit จากโครงการ 2008 Asia-Pacific Heritage Award for Cultural Heritage Conservation จากองค์การ UNESCO ที่เกริ่นและกล่าวเรื่องเมืองน่านขึ้ […]
แม่น้ำโขง รินไหลเหยียดยาวมาจากเทือกเขาหิมาลัย ไหลผ่านมณฑลชิงไห่ ประเทศจีน ผ่านที่ราบสูงธิเบต ผ่านเข้าสู่ประเทศลาว ประเทศพม่า ประเทศไทย ประเทศกัมพูชา และสุดท้ายที่ประเทศเวียดนาม ก่อนไหลลงทะเลจีนใต้ มีความยาวทั้งสิ้นประมาณ 4,900 กิโลเมตร
นกเหล็กตัวโตทะยานจากแผ่นดินสุวรรณภูมิสู้ท้องฟ้ากว้างไกล จุดหมายปลายทางคือเมืองต้องห้ามนราธิวาส ก่อนออกเดินทางมีคนท้วงติงว่า “เสี่ยง” “อันตราย” ไม่คุ้มต่อการเดินทาง เราค้อมคำนับในความหวังดี ในความเป็นห่วงเป็นใย
หลังจากอุ้มผางแจ้งเกิดบนเส้นทางท่องเที่ยว ผมเทียวไปเทียวมาหลายครา บางครั้งไปอยู่เป็นอาทิตย์ มีประสบการณ์ในเมืองแห่งนี้พอท้วมๆ ครั้งสุดท้ายไปเยือนเมื่อปี 2547 ปีนั้นไปล่องแก่งอุ้มผางคี แก่งดีๆ ที่ต้องจดจำ เวลาผ่านไปรวดเร็ว เร็วกว่าหัวใจคาดคิด
เป็นที่ทราบกันดีว่าป่าไม้เป็นที่รองรับน้ำฝนด้วยการอุ้มน้ำไว้ใต้ดิน ป่าจึงเป็นต้นกำเนิดสายน้ำหลายหมื่นแสนแขนงกระทั่งกลายเป็นลำธาร ซึ่งสุดท้ายหลอมรวมเป็นแม่น้ำสายใหญ่รินไหลหล่อเลี้ยงผู้คนทั้งประเทศ ให้ประโยชน์ทั้งในแง่การบริโภคและคมนาคม