Content Writer

ย้อนอดีตไปเมื่อเดือนมีนาคม ๒๕๕๒ หกปีที่แล้ว เพียงสองสัปดาห์แรกของเดือน “โลกหนังสือ” ใบนี้ต้องบันทึกไว้ในจิตและวิญญานว่า เป็นเดือนแห่งความสูญเสีย เดือนแห่งความอาลัย สองนักเขียนไทยที่ควรได้รับการจารึกและยกย่องเชิดชูไว้ในระดับโลก

บ้านผมมีแมวชาวบ้านมาอยู่ให้เลี้ยงถึงสองตัว ตัวแรกมาอยู่ร่วมสามปีเห็นจะได้ เราเรียกมันว่า “การ์ฟิลด์” เพราะหน้าตามันเหมือนกับแมวเปอร์เซียในหนังการ์ตูน ผมก็จำไม่ได้ชัดว่า มันเข้ามายึดสนามรอบๆ บ้านตั้งแต่วันไหน

เพราะในยุคนี้ สมัยนี้...ผู้ชายมีภรรยา 2 คน หรือ 3 คนเยอะแยะไป...แม้แต่ผู้หญิง...ยังมีสามี 2 คนได้เลย...และสามีทั้ง 2 คน ก็ยังรับรู้ด้วย...แถมบ่อยครั้ง สามีทั้ง 2 ยังร่วมแจมภรรยาคนเดียวของเขาในเวลาเดียวกัน...

ตอนนั้น...ดิฉันเป็นข้าราชการผู้น้อย และผลัดถิ่นมา จึงต้องหา “เกาะ” กำบังตัวเอง ให้พ้นจากการถูกข่มเหง รังแก ทั้งในระบบและนอกระบบ เมื่ออดีตสามีมาจีบดิฉัน และเขารักดิฉันจริง ถึงขั้นสู่ขอกับผู้ปกครองดิฉัน...ดิฉันก็ต้องรีบคว้าแขนเกาะไว้...แม้ว่าขณะนั้น

คนกรุงเทพ...ต้องรู้จัก...สี่แยกปทุมวัน...หรือบางทีก็เรียก...4 แยก สระปทุม เพราะอยู่ใกล้ “วังสระปทุม” ผมเป็นเด็กแถวนั้นพอดี...จึงจำอดีตได้แม่น ตรงที่เป็นที่ตั้งของ...ตึกศูนย์การค้า มาบุญครอง...แต่โบราณการเป็นที่ตั้งของ “โรงพักปทุมวัน”

แผ่นหลังบรรทุกเป้ ไหล่เรียวเล็กบรรทุกกล้อง ทอดน่องท่องไพรไปตามเส้นทางรกชัฏ เป็นเส้นทางเลียบเลาะธารน้ำตกกับไหล่เขา จากจุดแรกถึงลานสนระยะทางราว 6.5 กิโลเมตร ไม่มีทางอื่นให้เลือกนอกจากทางเดินบนทางดิน

ขณะชาวบ้านส่วนหนึ่งในจังหวัดน่าน เดินขบ…