Daily Mirror
สร้างสรรค์มุมมอง
อย่างรอบด้าน
เห็นมิติที่กว้างกว่า
โดย..ทนายดารา VS คณะอาจารย์นิติศาสตร์ ม.พะเยา
.
แฟนๆที่ชอบฟังข่าว-ชอบดูทีวี คงเคยผ่านหูผ่านตาคำว่า “ภาวะโลกร้อน” (Global Worming ) และ “ปฏิกริยาเรือนกระจก” (Green House Effect ) กันมาบ้างแล้ว ถ้าเราจะบอกว่า…ที่ร้อนขึ้นทุกปีนี่ก็เพราะ…ดวงอาทิตย์แผดเผา ภูเขาไฟระเบิด ความร้อนใต้พื้นพิภพพวยพุ่งออกมาตามบ่อน้ำพุร้อน ฯลฯ มันก็ใช่ แต่ที่พูดมานั้นเป็นธรรมชาติที่เราไปบังคับมันไม่ได้ แต่ที่บังคับได้นี่…ส่วนใหญ่เกิดขึ้นจาก…”น้ำมือมนุษย์”…นี่แหล่ะ เช่น เกิดจากก๊าซจากพวกสเปรย์ฉีดกระป๋อง การใช้สารทำความเย็นบางชนิดที่พบในแอร์หรือตู้เย็น ควันจากท่อไอเสียของเครื่องยนตร์ ควันเผาไหม้ที่พวยพุ่งออกมาจากปล่องโรงงานใหญ่ๆ ควันจากการเผาขยะ และตอนนี้ที่ทนายดาราเจอกะตัวหนักๆเลยคือ….ควันจากการเผาป่า / เผาพื้นที่ทำการเกษตรที่เหลือแต่ตอข้าว ฟางข้าวโพด เพราะตอนนี้ทนายดาราย้ายถิ่นฐานขึ้นมาอยู่ในหุบเขามาเป็นครูสอนหนังสืออยู่ที่ จ. พะเยา นี่ !!!
.
โดยเฉพาะในแถบภาคเหนือ ช่วงเดือน มีค.-เมย. นี่น่าเป็นห่วงมาก เพราะกลายเป็นเมืองในหมอก (ควัน) แต่ไม่หนาว เพราะเลยช่วงหน้าหนาวมาแล้วกำลังเข้าสู่บรรยากาศร้อนระอุ พอไม่มีฝน และหน่วยเฝ้าระวังเผลอ “มือเผา” ก็ลงมือทันที จับตัวไม่ได้ด้วย เพราะล่องหนหายไปราวกับนินจา เผาๆๆๆๆๆๆ กันจนระดับความร้อนในแถบภาคเหนือนี่พุ่งกระฉูด แถมค่ามลพิษฝุ่นควันในอากาศถีบตัวขึ้นไปอยู่ในระดับเกินพิกัดนานเป็นอาทิตย์ๆๆๆ เฮ้อ…พูดแล้วก็รู้สึกสงสารปอด หลอดลมตัวเองและชาวบ้าน ไม่รู้ทนอยู่กันได้ยังไง !!!!
.
ผลร้ายมหึมาที่ตามมา คือ กาซหรือควันที่จะลอยขึ้นไปในชั้นบรรยากาศเหนือโลก จะไปบล็อคโลกใบกลมๆของเราเอาไว้เสมือนครอบแก้ว พอแสงแดดส่องลงมา พลังงานแสงจากดวงอาทิตย์จะทะลุผ่านครอบแก้วนี้ได้ แต่เมื่อตกกระทบพื้นโลก พลังงานแสงจะเปลี่ยนรูปเป็นพลังงานความร้อน ซึ่งความร้อนที่เกิดขึ้นนี้มันสะท้อนออกไม่ได้ เพราะมีกาซหรือควันพวกนี้บล็อคเอาไว้อยู่ ความร้อนที่เกิดขึ้นจึงถูกกักเอาไว้บริเวณผิวโลก จึงส่งผลกระทบให้อุณหภูมิโลกร้อนขึ้น พอร้อนเกินปกติ…น้ำแข็งขั้วโลกก็ละลายมากขึ้น กลายเป็นน้ำ…น้ำทะเลมีปริมาณมากขึ้น ไปกัดเซาะพื้นที่ชายฝั่งเข้าไปอีก…และยังกระทบชิ่งต่อทำให้เปลือกโลกเคลื่อนตัว เกิดแผ่นดินไหวในพื้นที่ที่ไม่เคยมีแผ่นดินไหวมาก่อน…หรือเกิดคลื่นใต้น้ำอย่างสึนามิ….หรือพอเกิดพายุขึ้นมาที จะรุนแรงมากเนื่องจากอุณหภมิน้ำทะเลสูงมาก…แล้วพอร้อนมากๆ อ้าว!! ไฟไหม้ป่าอีก ซึ่งผลกระทบชิ่งเหล่านี้ล้วนก่อให้เกิดความเสียหายต่อสิ่งแวดล้อมของโลกในวงกว้าง
.
เมื่อชาวโลกประสบภัยธรรมชาติหนักเข้าๆ ต่างชาติเขาไม่อยู่นิ่งกัน เขาพยายามหาทางร่วมกันแก้ไขปัญหาดังกล่าว จึงมีการประชุมสหประชาชาติว่าด้วยสิ่งแวดล้อมและการพัฒนา ครั้งแรกที่ กรุงริโอ เดอ จาเนโร ประเทศบราซิล (ในปี 2535) จนปัจจุบันได้มีการทำ ”พิธีสารโตเกียว” ขึ้น ซึ่งเป็นข้อตกลงระหว่างประเทศ คือ ไม่มีภาคบังคับ แต่ถ้าประเทศใดลงนามแล้ว ไม่ยอมปฏิบัติตามเนื้อหาในข้อตกลงนี้ อาจโดนประนาม – ประท้วงจากประเทศสมาชิกอื่นๆ!! และในพิธีสารโตเกียวนี้เอง ได้มีการสร้างเครื่องมืออย่างหนึ่งขึ้นมา เพื่อป้องกันการปล่อยก๊าซดังกล่าว โดยทำขึ้นในรูปแบบของ “คาร์บอนเครดิต” อธิบายง่ายๆคือ ประเทศพัฒนาแล้วมักมีการผลิตทางอุตสาหกรรมสูง และปล่อยก๊าซเรือนกระจกออกสู่บรรยากาศโลกมาก ชนิดที่เรียกว่าถึงทางตัน ให้ลดอย่างไรก็ลดยากแล้ว แต่ประเทศกำลังพัฒนาที่มีการทำโรงงานหรือโครงการใหม่ๆซึ่งใช้พลังงานที่สะอาด และปล่อยก๊าซน้อย ก็จะได้รับการรับรองจากสหประชาชาติที่เรียกว่า คาร์บอนเครดิต ซึ่งมีมูลค่าแปลงเป็นเงินได้
.
โดยประเทศกำลังพัฒนาก็เอาเครดิตหรือโควต้าการปล่อยกาซของตน ขายให้แก่ประเทศพัฒนาแล้วได้ โดยโควต้าการปล่อยก๊าซจำนวน 1 ตัน ราคาอยู่ที่ประมาณ 10 ดอลล่าร์ อ้อ !! แล้วเวลาขายทีเขาก็ไม่ได้ขายกันแค่ตันสองตัน แต่ขายกันเป็นล้านล้านตัน เรียกว่าเมื่อขายเครดิตตัวนี้ ประเทศกำลังพัฒนารู้สามารถเอาเงินที่ได้ไปพัฒนาอย่างอื่นได้อีกมากมาย !! พอบอกอย่างนี้…แฟนๆคอลัมภ์ของทนายดารา ที่หัวไวอาจเถียงว่า…แล้วการปล่อยก๊าซมันลดลงตรงไหนฟ่ะ ?? ในเมื่อให้ประเทศที่ปล่อยก๊าซมาก มาซื้อโควต้าจากประเทศที่ปล่อยก๊าซน้อยได้ คิดโดยรวมแล้วทั้งโลกก็ปล่อยก๊าซเท่าเดิมนั่นแหล่ะ!! แต่คำตอบคือ…ในระยะแรกจะเป็นการช่วยไม่ให้มีการปล่อยก๊าซเรือนกระจกไปมากกว่านี้ก่อน ขณะเดียวกันก็เป็นการกระตุ้นให้ประเทศต่างๆมีสำนึกในการใช้พลังงานที่สะอาด เพราะว่านอกจากช่วยโลกแล้ว ยังช่วยเพิ่มเงินให้ตุงกระเป๋าตัวเองได้อีกด้วย และเมื่อประเทศไหนร่วมลงนามในข้อตกลงระหว่างประเทศอันนี้ ประเทศนั้นๆก็จะต้องมีการออกกฎหมาย รวมทั้งเอากฎหมายภายในที่มีอยู่แล้ว มาบังคับใช้ให้เป็นไปตามข้อตกลงร่วมกันนั้นด้วย นี่เท่ากับมีกฎเกณฑ์ระหว่างประเทศมาช่วยป้องกันโลกร้อน โดยใช้เรื่องของตัวเงินมาเป็นตัวหลอกล่อให้ร่วมมือกันรักษาโลก
.
ดังนั้นเมื่อตรรกะของคนที่ชอบเผาป่า เผาตอพืชไร่ ในพื้นที่ภาคเหนือ เพราะอยากเก็บของป่าง่ายๆ อยากกินเห็ดเผาะ ผักหวาน อยากเอาสิ่งที่ได้ไปขายเอาเงินมาจุนเจือครอบครัว การแก้ปัญหาในการให้ความรู้คงไม่พอและไม่อาจปรับเปลี่ยนพฤติกรรมที่เคยชินได้ จึงน่าคิดที่ผู้หลักผู้ใหญ่ผู้บริหารพื้นที่ท่านจะได้นำแนวคิดเรื่องของผลตอบแทนในการไม่เผา ไปสร้างแรงจูงใจ ให้อยากร่วมมือช่วยรักษาสิ่งแวดล้อม จนที่สุดเขาเกิดความจิตสำนึกที่จะให้พื้นที่ที่อาศัยของเขาคงความสวยงามและปลอดภัยไปถึงชั่วลูกชั่วหลาน ดีมั้ยคะ !!!
.
“ทนายดารา และคณาจารย์นิติศาสตร์ มหาวิทยาลัยพะเยา”
