Daily Mirror

สร้างสรรค์มุมมอง
อย่างรอบด้าน
เห็นมิติที่กว้างกว่า

48 ชั่วโมงก่อนพลิกชีวิต

เจ๊นี แม้จะตัวใหญ่ แต่เธอก็ใจดี ประมาณทุ่มกว่า มีลูกค้าเรียกผมไปนั่งโต๊ะ ผมบอกตามตรงว่าคงนั่งได้ไม่นาน เพราะมีงานข้างนอก ลูกค้าบอกไม่เป็นไร และเอาเปิ้ลไปนั่งด้วย ผมถูกลูกค้าลูบเป้า 2-3 ครั้ง “ใหญ่เหมือนกันน่ะเรา” ลูกค้าชม 3 ทุ่ม ผมลาลูกค้า

“ติ๊ก…อยู่ไหนจ๊ะ” เสียงเจ๊นี ดังมาจากคลื่นมือถือ “อยู่บนรถไฟฟ้า เจ๊…ใก้ลจะถึงแล้ว…” “ถ้างั้น…มาถึงร้านแล้วคุยกัน…ลูกค้าจองเธอ…” “ครับ…เจ๊…” ลงจากรถไฟฟ้า…ผมไม่เข้าร้านทันที…แวะกินข้าวมันไก่จานพิเศษ…ใส่ท้องไว้ให้เต็ม…หากเจอศึกหนัก… ลูกค้านัด 4 ทุ่ม…ตามเบอร์นี่…และนี่สถานที่…” เจ๊นี่…กัปตันดูลแพวกเรา ส่งกระดาษแผ่นเล็ก จดเบอร์โทรของลูกค้า และสถานที่นัดพบ… “ม่านรูดนี่ครับ…”
.
“จ๊ะ…ลูกค้าบอก…จองพักไว้แล้ว…แต่ก่อนไปถึงให้โทรไปก่อน จะบอกให้บ๋อยมารับ…อาจจะเป็นรีสอร์ทก็ได้…เดี๋ยวนี้ เขาทำเป็นรีสอร์ท แทนม่านรูด…น่ะ…” 
“ครับ…” “อ้อ…ลูกค้าบอก…ติ๊ดนั่งแท็กซี่ไปได้…ลูกค้าจ่ายให้…ก่อนไป หากมีลูกค้า เรียกนั่งก็นั่งได้น่ะ…อาจได้ค่าน้ำ สองร้อย-สามร้อย”
.
เจ๊นี แม้จะตัวใหญ่ แต่เธอก็ใจดี 
ประมาณทุ่มกว่า มีลูกค้าเรียกผมไปนั่งโต๊ะ ผมบอกตามตรงว่าคงนั่งได้ไม่นาน เพราะมีงานข้างนอก ลูกค้าบอกไม่เป็นไร และเอาเปิ้ลไปนั่งด้วย ผมถูกลูกค้าลูบเป้า 2-3 ครั้ง “ใหญ่เหมือนกันน่ะเรา” ลูกค้าชม 3 ทุ่ม ผมลาลูกค้า เขาควักให้ผมสองร้อยบาท…ผมไปจ้าเจ๊นี ให้เงิน 300 บาทเป็นค่าเปอร์เซนต์ ที่จะต้องหักจากค่าตัวผมที่จะได้จากลูกค้า เจ๊นีให้ถุงยางและครีมหล่อลท่น เราจึงเรียกเงินเปอร์เซนต์เป็นค่าอุปกรณ์
.
ผมเรียกแท็กซี่ให้ไปส่ง และพอใกล้ถึงสถานที่ ผมโทรไปตามเบอร์ที่ลูกค้าให้… 
เขาบอกให้แท็กซี่เข้ามาเลย แล้วจะมีเด็กพามาที่ห้อง ลูกค้าผมเป็นหญิงและชายครับ…อายุประมาณ 45…เขาว่า เขาเป็นสามี-ภรรยากัน เขาและเธออยู่ในชุดชั้นใน คงมานานแล้ว
.
“น้อง…ดูดีนะ…ผวขาวเชียว…เป็นลูกครึ่งจีนหรือ…” 
ฝ่ายหญิงทักทายผม… “ผมเป็นคนเหนือครับคุณพี่…เลยขาวหน่อย…” “ดีพี่ชอบ…คนขาวดูสะอาด…น้องจะไปอาบน้ำก่อนไหม?…” “ครับ…” ผมนุ่งผ้าเช็ดตัวออกจากห้องน้ำ… “น้องจูบแฟนพี่ตั้งแต่เท้าไหม?”
.
“ครับ…อะไรที่เป็นความสุขของพี่ บอกผมได้เลยครับ…” 
“ดี…และน้องเป็นผู้รับพี่ได้ไหม…” “เต็มใจครับ…” พี่ผู้หญิงไปนอนบน ผมจูบเธอตั้งแต่ปลายเท้า จนทั่วร่างกาย…ในขณะที่พี่ผู้ชายนั่งดูและชักอวัยวะไปด้วย… และเมื่อถึงบทสุท้าย…ผมเป็นผู้ให้กับภรรยาเขา ในขณะที่ผมต้องเปิดประตูหลังรับฝ่ายสามี…
.
เขาบอกผมว่า นานๆ จะหาความสุขแบบนี้สักครั้ง เขาจึงอยากมีความสุขเต็มที่… 
“น้องสบายใจได้…พี่จะจ่ายน้องเต็มที่…” และก็จริง…ผมออกจากรีสอร์ท ตี 5 กว่า…2 สามี-ภรรยา ควักจ่ายค่าน้ำกามผมถึง 6,000 บาท…บวกค่าแท็กซี่อีก 500 บาท…แต่เมื่อถึงห้องพัก ผมก็หลับเป็นตายด้วยความอ่อนเพลีย…
.
ผมตื่นเอาเกือบเย็น…เพราะเสียงปลุกจากการโทรมาของเจ๊นี… 
“เป็นไงเมื่อคืน…” “งานหนักพอควรครับ เจ๊…นี่ยังนอนอยู่เลย…” “แขกจองติ๊ก…” “ใครครับ…” “แขกเมื่อคืน…ที่ติ๊กไปนั่งโต๊ะ…” “อ่อ…เมื่อคืนเขาไม่ได้พาเปิ้ลออกไปหรือครับ…” “เปล่า…ติ๊กมาที่ร้านก่อน…เขานัด 3 ทุ่ม…”
.
“ครับ…แต่งั้น ผมไปช้าหน่อยนะ…” 
“ได้จ๊ะ…ช้า ได้ แต่ต้องมานะ” ผมไปถึงร้าน ทุ่มกว่า…นั่งคุยกับ บอย จุง เพื่อนร่วมงานพักใหย่ พี่นีก็ถือกระดาษโน๊ต ข้อความส่งให้ผม… “แขกให้ไปตามนี้…” เธอว่า…ในกระดาษมีชื่อ ข้อความระบุ ชื่อโรงแรม และเบอร์โทร “นัดเวลาอะไรครับ”
.
ไปได้เดี๋ยวนี้เลยจ๊ะ…อ่อ…แล้วนี่…” 
เจ๊นีส่งอุปกรณ์ คือ ถุงยาง และ ครีมหล่อลื่น ผมควักกระเป๋า นับเงินให้เธอ 300 ตามกฏ กติกา ที่เรารู้กัน ไปถึงโรงแรม ผ่านด่านสอบถามจากเจ้าหน้าที่โรงแรมหลายด่าน…กว่าผมจะไปถึงห้องที่ลูกค้าพัก… ผมเคาะประตู สักครู่ประตูเปิด…ผู้ที่มาเปิดประตู ไม่ใช่แขกที่ผมรู้จัก…เขาเป็นผู้ชายวัยประมาณ 50…เขาสะดุ้ง เมื่อเห็นหน้าผม… ผมก็ตกใจเมื่อเห็นเขา… ใช่ โลกมันกลม และกรุงเทพมันเล็กมากจริงๆ…
.
ผมเก็บอาการและความรู้สึกทันควัน ตามที่ได้รับการสอนจากรุ่นพี่ หากเราเจอคนรู้จัก…และเขาก็คงทำตามแบบผม… 
เราเหมือนคนไม่รู้จักกัน… แขกคนที่ผมรู้จัก นั่งอยุ่บนเตียง…ผมยกมือไหว้… ตี 4 กว่า ผมเดินออกมาจากโรแรม ด้วยความอ่อนเพลีย และปวดระบบไปทั้งร่างกาย…ผมแทบจะเดินไม่ไหว…แต่ก็ยังจะเดิน… ผ่านปากซอย ที่มีโต๊ะขายสิ่งของสำหรับบิณฑบาตรพระสงฆ์…
.
ผมอยากตักบาตร บำบุญ…เกิดชาติหน้า จะได้ไม่มีเวรกรรมเช่นนี้… 
ผมควักกระเป๋ากางเกง นับเงินค่าอาหารใส่บาตรพระให้เขา…บังเอิญมีพระสงฆ์กำลังเดินมาแต่ไกล… เงินที่ผมซื้ออาหารใส่บาตรเป็นเงินจากการขายตัว…ผมผู้ชายขายตัว…เป็นเงินสกปรก…พระจะรับหรือ… ผมตัดสินใจ…ส่งอาหารให้ผู้ขาย… “ช่วยใส่บาตรพระให้ผมที…” เขามองผมอย่างงงๆ…ผมหันหลังเดินไปทางตรงข้ามกับพระที่เดินมา…
.
ผมถึงห้องพัก…และหลับเป็นตาย…ตื่นมาใกล้เย็น…มีอาการไข้เล็กน้อย…ผมไปห้าง ซื้อซิมการ์ด เปลี่ยนเบอร์โทรใหม่… 
จบกันที…ชีวิตผู้ชายขายตัว ผมหางานใหม่…ก็คงไม่ยากนัก…เพราะผมไม่เกี่ยงงานอยู่แล้ว…งานขายตัว มันหนักและยากที่สุด…งานเบาๆ เช่น พนักงานขาย…ทำไมผมจะทำไม่ได้…