Daily Mirror
สร้างสรรค์มุมมอง
อย่างรอบด้าน
เห็นมิติที่กว้างกว่า
คนกรุงเทพ…ต้องรู้จัก…สี่แยกปทุมวัน…หรือบางทีก็เรียก…4 แยก สระปทุม เพราะอยู่ใกล้ “วังสระปทุม” ผมเป็นเด็กแถวนั้นพอดี…จึงจำอดีตได้แม่น ตรงที่เป็นที่ตั้งของ…ตึกศูนย์การค้า มาบุญครอง…แต่โบราณการเป็นที่ตั้งของ “โรงพักปทุมวัน” หรือสถานีตำรวจปทุมวัน เป็นเรือนไม้ 2 ชั้น… ต่อมาได้มีการรื้อ…สร้างเป็นตึกแถวการค้า…เป็นตึกแถว 3 ชั้น (และต่อมา จึงรื้อทิ้งอีก…และสร้างศูนย์การค้ามาบุญครอง) ผมเขียนทำไม?
.
ครับ…อีตอนรื้อ สถานีตำรวจ และสร้างเป็นตึกแถว 3 ชั้น นั่นแหล่ะ…. คือ…สถานที่เกิดของ… หนังสือพิมพ์รายวัน เดลิมิเร่อร์… ผู้ที่ทำคลอดให้กำเนิด “เดลิมิเร่อร์” ก็คือ… ท่านอดีตนายกรัฐมนตรี สมัคร สุนทรเวช ขณะนั้น เป็นหัวหน้าพรรคการเมือง ประชากรไทย สำหรับ เจ้าของหัวคนแรกคือ…เฮียเต็ง…(ขอโทษผมจำชื่อจริงไม่ได้)…ท่านเป็นเพื่อนผม…เคยทำหนังสือพิมพ์มาด้วยกัน (ก็ไม่ทราบว่า…เฮียเต็ง ยังอยู่ดีหรือเปล่า) เมื่อท่านสมัคร บริหาร เดลิมิเร่อร์ ผมมีเพื่อนเป็นสต๊าฟฟ์ทำงานอยู่หลายคน…แลพเป็นคอแม่โขง…เป็ดวงล้อมโต๊ะ หน้าสำนักงาน เดลิมิเร่อร์ ผมก็ไปร่วมวงล้อมด้วย นั่นคือความใกล้ชิดกันระหว่าง ผม กับ เดลิมิเร่อร์…เป็นครั้งแรก
.
หลาย-หลาย สิบปีผ่านไป ผมยอมรับว่า…ผมลืม “เดลิมิเร่อร์” ไปแล้ว…ลืมสนิท… แต่เมื่อต้นเดือน…ตุลาคม 2557…คุณกบ…หัวหน้าข่าวกีฬา ก็โทรศัพท์ถึงผม…ซึ่งขณะนั้น ผมอยู่ที่จังหวัด เชียงใหม่… “พี่ดิ่ง…เขียนหนังสือ…ให้ผมหน่อย…ผมกำลังทำ…เดลิมิเร่อร์…กับ คุณแอ๊ด ตลาดพูล”
.
“หนังสืออะไรน่ะ?” ผมย้อนถาม “เดลิมิเร่อร์” กบ ตอบ…
“ทำกับ แอ๊ด ตลาดพูล รึ?” “ครับ…”
.
แอ๊ด ตลาดพูล เป็นหัวหน้าข่าวสายบันเทิงดารา เราเคยร่วมงานกัน… ท่านผู้อ่านครับ…ขอเรียนตามตรง…แม้ผมจะ “พอมีน้ำยา” ในการเขียนหนังสืออยู่บ้าง แต่ผมก็…วางมือ…วางปากกา…แล้วครับ…
.
ผมอายุมากแล้ว ทำงานมามากแล้ว…และผมมี “กระปุกออมสิน” พอที่จะแคะเงินในกระปุกมาซื้อข้าวปลา อาหาร กินประทังชีวิต จนถึงวันตายได้…
.
และที่สำคัญ…ผมคิดเสมอว่า…คนเขียนหนังสือ ควรจะมีอายุในการเขียน ไม่ใช่จะมาเขียนกันจนกระทั่งแก่…เหมือนกับนักเขียนบางคน…
.
เพราะการเขียนหนังสือ…เขียนให้คนในสังคมอ่าน…และคนในสังคม เขาก็เปลี่ยนไปตามยุค ตามสมัย…ดังนั้น…คนเขียนหนังสือ…ก็ควรจะเป็น “คนทันยุค ทันสมัย”…แต่ที่ดีที่สุดคือ…คนเขียนหนังสือ ควรจะเป็นคนในยุคนั้น-นั้น…
.
หมายความว่า…ในยุคนี้…คนเขียนหนังสือ…ก็ควรจะเป็นคนในยุคนี้… ไม่ใช่ว่า…คนอ่านเป็นคนสมัยนี้,,,เอาคนโบราณ มีความคิดโบราณ มาเขียน ให้พวกเขาอ่าน
.
(ผมก็เห็นมีหนังสือพิมพ์รายวันหลายฉบับ เป็นเช่นนั้น…เอาคนโบราณมาเขียน วิเคราะห์ การเมือง…มันก็ได้ ในแนวโบราณ ไม่ทันสมัยเอาเลย…) ผมคิดอย่างที่คิดเช่นนี้… จึงคิดวางปากกา…อุตส่าห์ไปซื้อบ้านอยู่บนดอยแล้วนะ
.
ผมบอกคุณกบว่า… “จะไหวหรือ?…” “เอาหน่อยน่ะ พี่…ผมบอก คุณแอ๊ด…ไว้แล้ว…”
.
คุณกบ เป็น “น้อง” ในวงการ ที่ผมรักมากคนหนึ่ง…และ แอ๊ด ตลาดพูล ก็เคยร่วมงานกัน แม้จะห่างกันไปนาน… เมื่อน้องขอ…เราจะเบือนหน้าหนี…มันคงกระไรอยู่…
.
“เอาก็เอา…” แต่ขอว่า…ถ้าคนอ่านไม่รับ…หรือรับไม่ได้…ก็บอกเลยนะ… “เข้าใจตรงกันนะ” “ครับ” น้องกบ รับปาก “หัวคอลัมน์ พี่ตั้งอะไร”
.
ผมคิดอยู่นานพอควร… “SEX พิสดาร”… ทำไมจึง SEX หรือ เซ็กส์ พิสดาร…ก็ปัจจุบัน…เซ็กส์ปรกติไม่มีแล้ว…หมดยุค หมดสมัย…เล่นกันแบบพิสดาร กันทั้งนั้น… พิสดาร แบบคิดไม่ถึงเลยจริง-จริง…
.
เชื่อหรือไม่เชื่อ… ติดตามกันต่อ-ต่อไป ก็แล้วกัน…
